Rouwbegeleiding
Er is geen handboek voor rouwbegeleiding. Was het maar zo simpel. Iedereen rouwt op een andere manier. Of je nu jong of oud bent, er komt van alles op je af. Het is lastig om met al die emoties om te gaan. In mijn praktijk help ik kinderen, jongeren en volwassenen die vastlopen na het overlijden van een dierbare. Ik begeleid je op een manier die bij jou past. Ik help je het verdriet toe te laten en de balans te herstellen.
Begeleiding bij ziekte
Een gezinslid dat ernstig ziek is heeft invloed op de rest van het gezin. Hoe ga je met de situatie om? Wat vertel je wanneer aan de kinderen? En op welke manier? Ik begeleid gezinnen in de thuissituatie, of in mijn praktijk, op een manier die aansluit bij de normen en waarden van het gezin. Het is overigens niet altijd zo dat iemand komt te overlijden. Ik begeleid ook gezinnen waarvan een gezinslid chronisch ziek is bijvoorbeeld door een spierziekte.
Trainingen en lezingen
Een aantal keer per jaar verzorg ik de eendaagse training “het doet ertoe wat jij doet”. Deze training leert je omgaan met rouw en verlies in professionele situaties, maar ook in je privéleven en is interessant voor professionals en eenieder die openstaat voor rouwenden. De training is er ook in een in-company variant. Naast deze training geef ik regelmatig lezingen voor branche-organisaties, scholen en zorg- en welzijnsorganisaties.
Over Praktijk Verliesbegeleiding - Tineke van Asseldonk
Mijn naam is Tineke van Asseldonk. Toen ik tien jaar oud was overleed mijn moeder. Thuis werd hier nauwelijks over gepraat en ook bij vriendinnen durfde ik dat niet. Ik was bang een uitzondering te zijn. Vaak was ik eenzaam en alleen in mijn verdriet. Deze ervaringen uit mijn jeugd hebben meegespeeld bij mijn keuze voor HBO pedagogiek en mijn specialisatie in rouw- en verliesbegeleiding. Lees verder
Lees hier ervaringsverhalen over rouw en verlies
Praktijk Verliesbegeleiding nodigt je uit om jouw verhaal te delen. Laten we samen meer praten over rouw en verlies en ervaringen delen.
Het verhaal van Tineke:
“Later vroegen mijn kinderen waarom ik niet verteld had dat Tante Dinie dood kon gaan! Goede vraag, maar ik wist het antwoord.”
Het verhaal van Marieke:
“Mama hing de mooie tekeningen op, maar soms gooide ze er eentje weg of ze vergat hem. Eenmaal had de stift doorgedrukt op het tafeltje en toen was mama boos geworden”.
Wil je jouw verhaal ook delen?
Kies een doosje en stuur je verhaal in op deze pagina