Lezing over rouwverwerking
Op 14 april organiseerde Ton Ketelaars op verzoek van De Collega’s, een lezing over verlies, afscheid nemen en rouw.
Tineke van Asseldonk verzorgde de lezing. Tineke is specialist op het gebied van verlies en rouwverwerking.
Zij heeft een lange ervaring en een eigen praktijk waar zij bijvoorbeeld lotgenotencontact begeleidt.
We waren met 26 Collega’s, er was echt behoefte bij allen om meer over rouw te horen.
Dat gold zowel Collega’s die hun partner al langer zijn verloren, als Collega’s voor wie het minder dan een jaar was.
We stelden veel vragen en wisselden onze persoonlijke ervaringen uit.
Tineke leerde ons de cirkel van verlies, waarin contact maken een belangrijk onderdeel is. Het is belangrijk om te communiceren. Aan te geven wat je wilt en anderen vragen te stellen. NIVEA: Niet Invullen Voor Een Ander!
Er ontstond een breed gesprek over wat je wilt. Je weet het niet altijd. En als mensen het wel weten, kunnen mensen heel verschillende keuzes maken. Sommige Collega’s vinden het fijn om veel mensen om zich heen te hebben, anderen zijn liever alleen. Sommige Collega’s blijven graag thuis, anderen vluchten juist van huis weg. Volgens Tineke is het allemaal goed.
Tineke leerde ons dat iedereen zijn eigen weg bewandelt in de Rouw. Het is een soort roeien met twee roeispanen: met je emotie (verdriet en boosheid) bezig zijn of met herstel (in je hoofd, dingen doen) bezig zijn. Zeker het eerste jaar maar ook daarna zijn er pieken. Wisselt het elkaar af.
Rouw is een wond die af en toe open gaat. En een litteken achterlaat. Ieder huis heeft zijn kruis, iedereen maakt in het leven dingen mee. Wij als Collega’s zijn onze partners verloren. Maar het heeft ons ook gemaakt tot wie we zijn. Onze partner zal altijd bij ons blijven. We denken nog regelmatig ‘hoe zou hij/ zij het doen? Wat zou hij/ zij nu gezegd hebben’. Dat blijft. Ook als er iemand nieuw in je leven komt. Het is soms lastig hoe anderen met je omgaan. Bijvoorbeeld als ze in de supermarkt expres een ander pad nemen om jou niet te treffen. Of als ze je juist opzoeken omdat ze hun eigen verhaal willen vertellen, in plaats van er voor jou willen zijn.
De Collega’s vroegen Tineke om tips. Tineke moest lachen, we hadden die tijdens het gesprek al aan elkaar gegeven. Heel snel maakten we samen een lijst:
- Muziek of TV aan als je weggaat, zodat je niet in een stil huis thuis komt
- Muziek luisteren
- In een warm huis thuis komen
- Schrijven
- Zelfzorg
- Bewustwording: goed afwegen waar je behoefte zit, waar je zin in hebt en waarin niet.
- Aangeven wat je wilt. Dat ook benoemen en ook durven zeggen, nu even niet en de volgende keer misschien wel.
- Praten
- Natuur
- Wandelen
- Aangeven wat je nodig hebt, het herkennen (je gebruiksaanwijzing ontdekken)
- Vraag hulp
- Boeken lezen over rouw, bijvoorbeeld Manu Keirse ‘Vingerafdruk van verdriet’ of ‘ Natriltijd’ van Riet Fiddelaers-Jaspers.
Dank Tineke, Ton en Collega’s voor deze bijzondere avond!
Ondertekend met: Een collega weduwe